Zita is op 3 april 2009 geboren. En natuurlijk zegt iedereen dat zijn hond de liefste van de wereld is, maar ik durf wel te beweren dat er nauwelijks nog lievere honden bestaan. Iedereen mag met haar knuffelen, er zal geen grommetje volgen. Ze jaagt wel achter vogels aan, maar zal ze echt niet bezeren. Afgelopen winter was ik met haar aan het wandelen in het bos, toen ze bij een boom bleef staan. Ze keek van mij naar de boom en weer terug. Uiteindelijk ben ik naar de boom gegaan, keek waar Zita naar keek en vond een zeer verkleumde merel. Zita had de merel makkelijk kunnen pakken, maar heeft dat niet gedaan. Ook heeft ze zo laten zien dat ze inderdaad thuishoort in de groep van staande jachthonden. Ze heeft het "wild" keurig aangewezen.

Zita is een slimme hond. Nu nog steeds (bijna 4 jaar) leert ze nieuwe commando's. Kijk bij video's.

Zita is opgegroeid met ons konijn Twinkel. Helaas is Twinkel in augustus 2012 overleden. Jachthond en konijn kunnen best wel gecombineerd worden, getuige onderstaande verhalen, video's en filmpjes. 

Met alle mooie dagen vonden we het tijd om Twinkel lekker van het gras te laten genieten. Een paar keer heeft Zita er achteraan gejaagd, maar ze raakte Twinkel niet aan. Twinkel was ook helemaal niet bang voor Zita. We hebben Zita een nieuw commando geleerd:"Twinkel in 't hok". Dat was voor Zita het startsein om Twinkel op te jagen, tot ze uiteindelijk zelf in het konijnenhok springt. Zodra Twinkel dat doet, krijgt Zita een beloning. Gebleken is wel dat Zita geen herdershond is. Vaak jaagt ze Twinkel nog een beetje de verkeerde kant op, maar uiteindelijk hebben we Twinkel sneller in het hok dan zonder Zita.

Overlijden

En dan is er grote schrik. 31 maart 2018 is Zita in haar slaap veel te vroeg overleden. Ze heeft er niets van gemerkt. Het leek alsof ze gewoon nog aan het slapen was.

Twee dagen daarvoor kwam ze me nog begroeten met een door haar gestolen boterham en de nacht van haar overlijden was ze o zo blij toen ik nog even terug kwam in de kamer om iets te pakken. En omdat ze zo blij was heb ik toen (gelukkig) de tijd genomen om op de bank te gaan zitten en te wachten tot ze rustig aan mijn voeten ging liggen. Daarna ben ik pas weer mijn bed ingedoken.

Hier een foto waaruit blijkt dat Twinkel helemaal niet bang is voor Zita